داشتم فکر می کردم هر آدمی باید یه موقعی به این نتیجه برسه که داشتن رابطه خوب با سایر آدما اگر چه لازم و حیاتی و شیرینه صد البته از ملزومات اصلی خوشبختی ولی نهایتا باید بفهمیم که اون کسی که باید همیشه رابطه خوبی باهاش داشته باشیم خداست .خودش خوب می دونه که دل خوشی ازش ندارم ، اما اینم خوب می دونه که ادم واقع گرا و منطقی ای هستم و منطقم این روزها رو این مسئله داره مانور می ده ، همیشه فکر می کردم داشتن یه همسر خوب ، مهربان، عاشق پیشه و همراه یعنی همه چیز و همه مشکلات زندگی یعنی باد هوا .....همیشه فکر می کردم وقتی بتونی رو دوست داشتن یه مرد حساب باز کنی ، وقتی یکی همیشه نگرانته و نمیذاره آب تو دلت تکون بخوره ینی زندگی رو بردی اونم با سه امتیاز .....واسم مهم نبود کی چی میگه ، کی چی کار می کنه ، کی دوستم داره ، کی نداره .....فکر می کردم همه چی ینی همین .....عشق ...عشق ....عشق .....
ولی وقتی ناگهان همه چی آوار شد فهمیدم ای دل غافل کجای کاری مریم .....یه چیزی موازی زندگی هست به نام مرگ ....اونقدر موازی هست که فکر نمی کنی هیچوقت زندگیتو قطع کنه اما یدفه می بینی با زندگیت مماس شده و تو دچار این موازی مماس شده هستی و ناغافل از خواب غفلت می پری .....به این نتیجه میرسی که باید عاشق کسی باشی که هیچ چیز حتی مرگ نتونه اونو ازت بگیره .....حتی اگه اون کسی باشه که پای دستور مرگ همه عزیزان رو امضا کرده باشه ....
دچار تناقض شدیدی هستم ....مدتهاس با خدا درگیرم سعی می کنم بفهممش نمیشه ، دوستش داشته باشم نمیشه .....عاشقش باشم ، عمرا اگه بشه .....
کاش خودش واسطه بشه من باهاش آشتی کنم ، کاش یه کم دل به دلم بده ، دلمو بدست بیاره ، کاش واسش مهم باشم و بخواد دوستم باشه .....
کاش درهای بسته زندگیمو رو به ایمان باز کنه ، کاش صبر و طاقت رو به روح و روان تزریق کنه ، کاش بخواد کنارم باشه و کمکم کنه ....کاش اندکی از بار سنگین دردها و تنهاییامو به دوش بگیره ......به وجودش نیاز دارم اونم با روی گشاده و مهربانش نه با چهره اخمو و انتقامجو و بدجنسش ......
خدا همیشه مهربونه
اما یک جاهایی ما از کاراش سر در نمیاریم و بد میدونیمشون
و نتیجه میشه ناامیدی، دوری، درد
و چقدر سخته اینجور وقتا بپذیری مهربونی و کرامت و بزرگواریشو
گاهی چقدر ضعیف بودنما بد توی ذوق میزند
کاش راهشو پیدا کنیم
کاش خودش یک کاری بکنه
کاش......