حکایت عجیبی است زندگی ، ما گمان می کردیم عشق هرگز فراموش نمی شود و دوست داشتن کسی برای همیشه در دلمان خواهد ماند ما حتی فکر می کردیم با مرگ عشق ها نمی میرند ....ولی همه اینها حرف است .......ادم خیلی زود به نداشتن هایش عادت می کند و این حقیقت دردناک جز لاینفک زندگی ست.
خیلی زود به خودت می آیی و می بینی سالهاست بدون کسی که زندگی کردن بدونش برایت خفقان داشت ...همچنان زنده ای ، همچنان می خندی همچنان زندگی می کنی و ما همچنان خودمان را گول میزنیم که کسانی را که دوست داشته ایم فراموش نمی کنیم ....زندگی به طرز بی رحمانه ای ادامه دارد ما عشق های بچگیمان را از یاد می بریم ، عزیزانمان را بخاک می سپاریم ،هیچ چیز مثل قبل نمی شود قبول ،اما زندگی بر قرار خویش می چرخد و ما فراموش می کنیم و به دیگران عشق می ورزیم و فراموش می کنیم